<<Campagne Oerkrachten Orakel>>
<<Helende reis – Zeeland – deel I>>
Niet vaak komen we in Zeeland voor energetisch werk. Ik, Jan Pieter voor het laatst in 2016 met de activatie, Willeke in 2021. Ik werd wakker met een groot bekend verdriet op mijn hart, ik ken het uit mijn Friese voorouderlijnen, weemoed, melancholie, gemis van mijn oergrond, Frisia. Misschien zelfs Atlantis.
Zeeland kent vele lagen, teveel om te overzien. We kwamen uit bij een boom waar 5 paden samen kwamen. Zo gingen we pad voor pad het oeroude verdriet ontrafelen van verstrikkingen.
1. Overlevenden en zielen die niet wisten dat ze verdronken waren, ze zaten vast in een illusie
2. Atlantis, de ondergang met nog een diepere galactische laag
3. Een mythische stad (misschien Rungholt) die ooit een belangrijke handelspost was in de zee. Deze was betoverd.
Tussendoor opende een immens verticaal kanaal waar godinnen, vrouwelijke tovenaars over waakten, allerlei poorten, kruis verbindingen, bruggen. Ook veel galactische beschavingen.
4. De voc het Vaticaan die de energie hadden overgenomen
5. De kerk en de zwarte kousenband, poort van leven en dood
Bij elke laag kwam er meer terug, werd oud verdriet draagbaarder, en kon de huidige Zeeuw meer gronden en aarden. Er opende zich een mega grote poort. Net alsof Zeeland een poort is waardoor de zielen naar het licht reizen. Walcheren is al eens gekoppeld aan walhalla, en dat konden wij bevestigen.
De hemel is dichtbij. De sluier is dun, Zeeland speelt voor mijn gevoel een belangrijke spirituele rol voor Nederland.
—————————————————–
De Friese zeevaarders waren diep geankerd in de Zeeuwse grond. Niet zozeer de aarde, maar meer de bodem van de zee, de herinnering aan hun vervlogen thuis.
Als een anker van licht stonden de Friezen naar het noorderlicht te staren. Deze tovenaars zijn zeer verbonden aan het element vrede. Ze lijnen alles in de hoogste lagen uit waardoor er harmonie ontstaat, datgene wat wij dan op aarde vrede noemen. Als iedereen op de juiste plek staat, is er immer geen strijd nodig? Strijd ontstaat vanuit angst voor tekort aan ruimte
Maar we bleken op het strand net in de ruimte te staan van een strandganger, die zijn piketje achter de friezen in de grond sloeg. Symbolisch de eerste grenzen die werden geslagen, nu ging het niet meer over stammen en volkeren recht, maar over landen.
Voor de friezen ingewikkeld om uit te lijnen.
De opstelling liet zien dat de mens gevangen raakte door oude verdragen. Maar hij had juist niet langer te strijden tegen de politieke invloeden, de mens had zijn eigen pijn te doorvoelen.
Zo kwam hij los van alles wat gebeurde, het beton aan zijn benen, zo kwam hij uit bij innerlijke vrede.
Rust in het veld…
—————————————————–
Met het Oerkrachten Orakel naar Zeeland.
Wat een prachtige magische plek is Oost Kapelle. Het prachtige bos, het duinpad naar zee. Ik kan nog zo goed herinneren hoe het twee jaar geleden was is Zeeland, al dat verdriet wat voelbaar was en waar niks bij elkaar kon komen.
Zo fijn om nu daar weer te mogen zijn. Ieder vanuit zijn eigen stukken en wat verteld mag worden ook al lijkt het dan verschillende verhalen. Jan Pieter ervaarde Zeeland licht in de voor bereiding. Ik zwaar. Zo magisch en dankbaar dat dit kan vanuit onze verschillende aansluiting op het veld en wie we zijn.
In de eerste opstelling stonden we bij een prachtige kastanje op een kruispunt van 5 paden. Jan Pieter beschrijft perfect de 5 poorten op het Oerkrachtenorakel, dat is daar te lezen.
Ik stond op de pijn en dat is helend omdat het altijd voelbaar ook in mij zit. 5 poorten aankijken om al die immense stukken te doorvoelen, woorden gevend wat 1 brij lijkt maar wat gesplitst nu kan worden in stukjes wat het behapbaar maakt. Zo intens gelukkig om de laag van de godinnen van eigen bodem weer te zien en te ontvangen en mee uit te lijnen. Boos op stukken waar illusie, verleiding en bedrog zit en altijd weer die uitlijning naar de oorspronkelijkheid. Het afgesloten zijn van Atlantis, het niet door hebben dat dat nog steeds van invloed is maar de opluchting voelen als het in volledigheid bekeken kan worden.
En elke keer de verzachting als er mensen door het veld liepen en er zelfs hertjes langs kwamen. De onschuld, de zachtheid de liefde Zo voedend dat dat terug mag.
2de opstelling
De rode vlag typeerde het strand, we werden bijna weggeblazen, de zee was ruw. We zochten een plekje uit dicht tegen de strandhuisjes en waren bijna niet te verstaan. Dat typeerde de opstelling deze dag. De vraag of Zeeland de poort is waaruit vrede ontstaat vanuit Nederland en vanuit welke stammen is Zeeland ontstaan waren de basisvragen.
Terwijl we bezig waren werd er een doek gespannen door de opstelling vanuit een strandhuisje, grenzen. De vrede verdwijnt waar grenzen ontstaan.
De Zeeuwse zeevaarders en de Vikingen horen bij Zeeland. De Friezen komen thuis in Zeeland vanuit het gemis van het verlies van hun grond.
Kenmerkend in de opstelling was het missen van de bodem. Vanuit de mens, de Friezen, de wereld.
Zeeland zelf voelde zich verbonden met alle thema,s, dat zegt iets over Zeeland. Nederland ging gebukt onder schulden die bij heel het veld hoorde. De Friezen vinden het maar niks als Nederland wordt opgesteld vanuit hun uitlijning bestaat Nederland niet.
Wat nodig is, is vrijheid, politiek, verdragen accepteren, niet mee vechten maar komen naar eigen soevereiniteit om verbinding te maken met eigen pijn, met de oorspronkelijkheid en vandaar uit schoon te worden. Door te herinneren Wie we zijn. En steeds maar weer uitlijnen.
En het water, ook de zeebodem was niet schoon. Ook daar zaten weer verdragen en afspraken over boringen in de grond en werd de bodem bezoedeld.
Alleen contact maken met de puurheid maakt het schoon en kan het thuis brengen.
Het verhaal dat vrede begint in Nederland vanuit het water.
Mag individueel worden bekeken vanuit ons eigen water. Vrede kon niks omdat de verbinding naar vrede individueel zit vanuit ieders hart. En dat we dat dus hebben te openen in ons zelf.
De wereld keek toe, distantieerde. Zocht naar een opening die wij in ons zelf hebben te creëren door de poorten nog verder te openen die in Zeeland voelbaar zijn. En van daaruit kan Zeeland de spirituele brug zijn om tot vrede te komen willen we alle poorten in ons zelf weer open maken die daar voelbaar zijn.
Willeke