Lancering Diever

Soms heb je van die momenten dat je weet,
we schrijven geschiedenis,
Zo ook vorig weekend bij de lancering van
het Oerkrachten Orakel in Diever.

We werkten hier al een tijdje naar toe, spannend. Niet alleen voor ons maar ook voor de kerkgemeenschap. Wat doen we eigenlijk?

Ja, voor ons een uitnodiging om respect te tonen aan de mensen, en aan het gebouw. Want poe, wat ben ik diep dankbaar voor het gebouw, de stenen, ik kon merken dat deze zo bezield waren.

In onze voorbereiding hebben Willeke en ik gesproken. Een mooi betoog over gemeenschap en dat we soms te streng zijn naar onszelf en de ander. Hoe onze voorouders naar de steden reisden en de dorpen verlieten, de lege plekken die zijn ontstaan die we vullen met destructieve patronen. En dat het tijd is om weer samen te komen, niet alleen vanuit een bepaalde niche, spirituele overtuiging of hobby, maar echt als een tribe, een volk, stam en gemeenschap.

Toen begon Fralalai met haar engelachtige stem. Alsof de muziek er al was, zo kloppend. Ik kon de weerstanden voelen in mijn buik, de geschiedenis de spijt en schaamte. We gingen dieper en dieper, tot het magische moment kwam van de drum…

Poe, wat een diepte. Deze klanken waren lang niet in de kerk gehoord, misschien nog niet eerder. Net alsof de aarde, onder de kerk ging resoneren en alles vrijkwam. Hierdoor ontstond er ook bedding.

De wilde vrouw heeft gedanst.

Ondertussen werden alle kaarten waar niemand op was gaan zitten bij het altaar gebracht. Alle delen die zijn buitengesloten, mochten weer verenigd worden. Voor ons symbolisch dat ook het Orakel en het Elfenspel een mocht worden.

Voor ons een diepe en ontroerende dag. Diepe dank voor de gemeenschap in Diever. Maar ook voor mijn goede vriend, de Pancratiuskerk in Diever.

Die ons heeft geroepen.

Kan je het voelen,
de fluisteringen van het verleden.
De verhalen van elfen, weerspiegeld in de klank,de herinneringen van de priesteressen van Avalon…

Ja, het is echt, @fralalai_ maakt deze dimensies tastbaar. Waanzinnige diepte mogen ervaren, met het Oerkrachten Orakel diepe dank

Nu, even de welverdiende rust na een zomer vol activaties.

Waanzinnige activatie in Diever. Prachtig hoe alles mocht samen komen,De Keltische harp, maar ook de drum.Ja dat was even schrikken voor het veld, Maar door de spanningen heen brak het open.
En opende zich de aarde, en daardoor de hemel.

Zo vervullend en ontroerend om daar te mogen zijn in de kerk van Diever.

“Hoe is het mogelijk dat jullie zoveel mensen vanuit heel Nederland naar de kerk van Diever hebben laten komen” werd er al gezegd.

De verbinding die ontstond met de kerk, mensen, de kaarten, de muziek van Francesca Lai Fralalai.

Ik ben nog nooit eerder zo diep aangeraakt door de muziek die dwars door mijn hart ging en zoveel opende.

Er valt zoveel te vertellen. Dat kan echt allemaal niet in 1 keer.

De ontroering van de energieën van de kaarten die opengingen. Maar ook de kaarten die dicht bleven, het ongeloof dat die niet in 1 keer mee konden.

De bedding die werd gelegd op het altaar waar alle kaarten samen kwamen van het Elfenspel en Oerkrachten Orakel.

De timing steeds wanneer er een kaartje bij kwam. Van de grootmoeders die Fralala steunde voordat ze begon. Toen de drum dwars door de kerk de lagen loswoelde wat dwars door ons heen sneed. Dat moment dat de vredespijp weer alles verbond en de bomen erbij mochten.

De bomen, het voelde als zo,n grote kanteling , de poorten die boven al open gezet waren konden ineen keer verbonden worden met alle poorten onder. Wauh het voelde zo intens en groots. Zo raakte de muziek het een naar het andere aan.

Zo mooi dat de verschillende mensen allemaal op eigen manieren poorten opende, reisde en dat we dit zonder spreken alleen met voelen luisteren, door overgave aan de muziek weer mochten samen brengen.

Zo dankbaar dat Jan Pieter daar met zijn vader de kerk in Diever was binnen gelopen en dit concept geboren was

Zo dankbaar dat Francesca de roep voelde om dit avontuur met ons aan te gaan.

S,avonds bij het hunebed afsluiten met een kleinere groep de diepte in van onze oerbedding.

De wezens die bijna niet konden staan door alle lagen van de geschiedenis en werden gesteund door de Sylve en de regenboogbrug.

Nog één nachtje mochten we in Drenthe logeren. Op zondag de laatste processen en naar nog een hunebed om afscheid te nemen van Drenthe en nog even te ankeren..

Onze oudst bewaarde plekken van Nederland Om weer te herinneren Wie we zijn.

Het was super toeristisch en dat mochten we nog even voelen. Mensen kwamen af en aan, namen een foto en waren weer weg.

De pijn van het hunebed uit de opstelling dat ie niet meer wist wie die was, het verdriet van niet herkend en erkend voelen, was hier zo voelbaar.

Maar de eik die ook daar het veld hoedde waar je onzichtbaar onder kon zitten vertelde zijn verhalen en liet zien dat ieder die weer herinnert met een simpele aanraking weer contact kan maken.

We konden de bomen bedanken dat ze daar staan om het oer, de heiligheid van het hunebed te beschermen en te hoeden. Het voelde zo fijn om 1 voor 1 de stenen te knuffelen. “We weten wat jullie zijn, wat je de mens weer wil laten voelbaar. De altijd bewaarde wijsheid.”

Aho

Dank je wel voor ieder wie er was, heeft geholpen of energetisch mee heeft gereisd

Reactie verzenden Reactie annuleren