Wat een waanzinnige en ook intense dag was het gister. Met drie grote multidimensionale opstellingen gebeurd er zoveel, op zoveel lagen. Daarom voelt het fijn toch nog een extra beschrijving van de dag te geven, om de rode draad voor mij te delen.
Twee jaar geleden kwam ik per toeval hier voor het eerst terecht. Toen sliep ik in de buitenste ring, en ontmoette ik in mijn droom een simpele monnik. Hij vertelde me over de geheimen van deze plek, dat er een routekaart was van alle lijnen en krachtplaatsen. Dat vanuit hier het verdere Nederland werd ingenomen en bestuurd. Zij hadden wel degelijk door dat er duistere praktijken afspeelden in het hoofdgebouw en hadden mij en ons om hulp gevraagd. Dit liet me natuurlijk niet los, en deze zomer kwam ik terug. Toen sliep ik in het hoofdgebouw, en kwam ik terecht in zwaarte en archontische lagen. Het was helder dat we hier met een groep rondom het Oerkrachten heen hadden te gaan.
Deze laag zag ik ook voltrekken in de opstellingen. Eerst begon het met de oorspronkelijke Keltische krachtplaats, en dat wat daar beschermd wou worden. Een donkere kracht uit het zuiden maakte hier jacht op. Het geheim werd langzaam tastbaar. Sommige plekken zijn houders van heilige informatie, zo ook hier. Deze informatie was getracht te misbruiken, en deze plek die als hub voelt van vele ley-lijnen, over te nemen.
Langzaam mochten we hier zuivering in brengen. Het water, de grootste houder van informatie weer verbinden met de zeeën, het grondwater, het grid en de natuurwezens. Het stukje ongrijpbare gestolen energie was bijna demonisch geworden. Deze werd ook teruggehaald en opgeschoond. De eerste gebouwde kerk keek stilletjes toe, geen benul van het kwaad wat hier geschiedde. De hemelpoort opende zich zodat alle vastzittende zielen naar het licht konden. Ook hier zaten nog vals licht stukken op, de centaurs kwamen gerechtigheid brengen, en de natuurwezens waren verwond op deze plek. Alleen in samenwerking met hen kunnen we werken op krachtplaatsen en portalen, de natuurwezens dragen de sleutels toen de mens dat niet meer kon. Langzaam schoonde de poort op. En mochten er ook mensen als hoeders over de poorten waken. Maar alleen in verbinding met de natuurrijken.
We hadden verder te werken op de priesters die als stille getuigen neer kijken op de bezoekers. Want zij wisten wel degelijk af van de praktijken.
We betraden dapper het gebouw. Voordeel toch wel dat we niet met een hele grote groep waren van rond de twaalf mensen. Zo konden we in het hol van de leeuw, verder in het gebouw nog meer werk doen. Buiten was de zon al gaan schijnen, voelde het open. Binnen drukte de energie nog op ons. Het geheim in de kelders waar je niet kon komen openbaarde zich. Dit was grootst, alle informatie over ley-lijnen, krachtplaatsen een plan hoe dit allemaal dicht te zetten. Geen toeval maar doelbewuste acties vanuit hoger bewustzijn. Ook met al het misbruik en zwarte magie, inquisitie en heksenvervolging.
We hadden dieper te gaan, het Vaticaan die alles nog wou verbloemen, en ook, de orde die we al jaren tegen komen in deze diepe kernlagen. De diepere lagen van de jezuïeten die veel spirituele en politieke bewegingen hebben geïnfiltreerd om alle polen op te draaien en mensen in verwarring te houden. Er opende zich een donkere poort waar alles aan af gegeven mocht worden. Al het sat. misbruik, valse verdragen en geschriften, alles mocht los en op geschoond worden. Dit voelde groots, en tegelijk nog moeilijk voor de jezuïeten die zichzelf boven karma en god hadden geplaatst.
Het element wat mistte was het goddelijke vrouwelijke. Deze jezuïeten orde is ooit opgericht in Spanje met een link naar de zwarte madonna. Toch was de zachte vrouwelijke energie wat hier miste. Het leven, vergeving, zachtheid, bedding.
Een andere laag had Willeke al beschreven. De missionarissen. Zij die als eerste pioniers het geloof verspreiden hadden niet echt een kwade intentie. Door vele natuurvolkeren die duizenden jaren hun wijsheid bewaakten werden ze gezien als jong, een geloof als een mentaal concept zonder belichaming.
Maar omdat deze oervolkeren zo in verbinding leefden met alles wat leeft, voelden ze ook dat de volkeren van Europa een zware last droegen. Wat ook op hun rug drukte. Dit had te maken had met het oorspronkelijke plan onder het verspreiden van geloof. De wereld verenigen onder een geloof, taal, zodat er vrede kon komen. Want vele van deze stammen sloegen elkaar nog steeds de hersenen in. Dit was natuurlijk niet te dragen, en dit plan werd donker en zwart, ingestort onder zijn eigen gewicht. Een lastkorf, met een te grote verantwoordelijkheid. En als je meer draagt dan je aan kan, kan iets donker worden, samengeperste licht onder de hoge druk. Toch is het ook goed deze laag te herinneren. Want zoals bij alles, hebben we de schoonheid te zien van iets, dan kunnen we er mee harmoniseren. Dan brengen we het naar een hoger niveau.
Deze nieuwe trilling verspreide zich door het gebouw. Ook al voelden we dat er nog van alles binnen wou komen in deze magische ruimte die we hadden neergezet.
We eindigden in een spiegelruimte, waar we nog gewerkt hebben op Limburg en de heksenverbrandingen. Daar opende zich een grote vortex. Waar alle laatste stukken die nog vastzaten in getransformeerd mochten worden. Dit is natuurlijk groots, en kan niet in een keer, maar mag verder stapje voor stapje, Het is nu open.
Dit gebouw mag een plek worden van heling, die mensen aantrekt die nog iets op te lossen hebben rondom geloof en religie. Hier kan jij je priesterkleed af doen, om dieper te verbinden met het leven, de natuurwezens, het vrouwelijke…
Diepe dank aan iedereen die op afstand heeft geholpen.
De lichtkracht was voelbaar, en maakte dat we erdoor heen kwamen.