In de vorige Atlantis-reis konden we zien in een van de opstellingen dat het
goddelijke mannelijke nog niet volledig op aarde kon komen. Er is nog veel oude pijn in het collectief, er zijn vele pijlen gericht op de man, vanwege de vervormde
mannelijke energie. Maar is hij wel echt de oorzaak van dit alles?
Vele mannen hebben zich aangepast aan de vrouwelijke spirituele evolutie, en
hebben op die manier hun bestaansrecht verdiend. Ze opereren vanuit wetten die voor vrouwen veilig zijn. Maar het komt nog niet uit henzelf. Wat is zijn eigen waarheid?
Het goddelijke mannelijke is nog niet echt begrepen, er worden nog vele dogma’s op
geprojecteerd, en hij heeft eerlijk gezegd ook geen haast. Hij wacht stilletjes af, tot er
voldoende respect, ordening en heiligheid is, waarin hij kan landen.
Deze Atlantis-reis staat in het teken van het goddelijke mannelijke. Het ankeren en
verwelkomen van hem. Daarin is de mannenwond ook welkom. Het vele opofferen
en geven, moeten bewegen in vervormde systemen, niet begrepen worden,
verweten van veel wat mis is in de wereld, afwezigheid terwijl hij eigenlijk aanwezig is in andere lagen.
Het goddelijke mannelijke in zijn oorsprong is dienstbaar, maar niet aan wat men
verwacht. Hij opereert uit universele wetmatigheden, met een vlijmscherp zwaard
brengt hij helderheid en uitlijning, met de kracht van de bergen smelten blokkades.
Voordat we van vrouwen verwachten hem te ontvangen, hebben we eerst zelf onze goddelijke man te ontvangen.
Wees welkom op de Atlantis reis naar Sardinië – thema: Het Goddelijke Mannelijke.
