Wat een ongelooflijk fijn eerste weekend van het levenswiel van het Noorden..
Ik wil 1 opstelling beschrijven die was zo diep ontroerend.
We hadden nl de aarde opgesteld met al zijn rijken en dimensies wat de aarde groots maakt.
Rustig opgebouwd vanuit de aarde.
Het stenenrijk
Plantenrijk
Dierenrijk
Mensenrijk
Gidsenrijk
Spirit rijk
Sterrenrijk
Het was heel mooi overweldigend, en het probeerde voorzichtig een harmonie inzich zelf te vinden. Stapje voor stapje.. .Aarde kon het zelf niet bevatten, heel voorzichtig en behoedzaam maakte ze contact maar de dimensies voelde niet open.
De mens en zijn sluiers erin gezet. Veld klapte er ook meteen uit. Pijnlijk om te zien.
De hoeders erin gezet, die kon niet blijven staan in eerste instantie.
De nederigheid, was afgesloten van alles.
Zo bouwde we heel rustig aan het veld om te kijken of we de verbinding terug konden healen en halen en de aardse dimensie weer verbonden konden worden.
De teachers opgesteld om de mens weer te leren verbinden met de aarde. Twee poorten. De stammen en het kunnen manifesteren op aarde opgesteld.
Het 8ste rijk kwam er bij waar alle geheimen opgesloten zaten.
De nederigheid de mens en het mensenrijk kwam bij elkaar op de grond liggen. Er kwam daar een verbinding, maar het was slapend in zich zelf.
Er klonk een stem. De nederigheid heeft te staan samen met de mens. Want dan alleen klopt het en kunnen we nederig zijn. Nu is het ondergeschiktheid of slachtofferschap. En dat klopt niet.
Maar vanuit de opstelling lukte het nog niet vanuit het veld.
Het op de aarde kunnen brengen klapte uit het veld en we vroegen of er ergens 1mm in het veld kon komen. Zodat het heel klein te zien werd. De hoeder ging zijn staf halen, dat hielp om te blijven staan.
Ik zei blijkbaar dat er 1 mm sluier mocht zijn in het veld. Zelf kon ik dat niet horen. Super interessant. De sluier was er dus nog steeds en zat op alle geheimen vanuit de mens die ze verborgen wilde houden. Zo mooi.
Jan Pieter benoemde de pijn vanuit de geheimen en gaf aan we missen de zon. De zon heeft nl alles gezien en gehoed. En kan er weer licht op schijnen.
Met de zon veranderde alles.
Hij kon ook heel diep uitspreken.
Amnestie, er is geen schuld. Alles mag weer zijn zoals het oorspronkelijk bedoeld is.
Met een brok in mijn keel, emotioneel kon ik als de zon langs de rijken lopen.
Het was zo diep.
Huilend kwam ik bij het spiritrijk, die mocht weer als eerste aangezet worden. Spirits van de bergen, spirits van de zeeën en rivieren. Jullie zijn groots, overweldigend. Hoe kan het dat jullie zolang vergeten zijn. Jullie zijn gezien
Jullie zijn gezien. En het spiritrijk ging open.
Daarna naar het Plantenrijk. Oh lieve bomen, hoe lang staan jullie al de aarde te hoeden, al je kracht gevend, mycelium wat een ondankbare taak dat jullie alles opruimen maar niet gezien worden. Elk grasprietje, elk kruidje en plantje doet er toe. Ik zie jullie . Jullie zijn zo nodig om de aarde bewoonbaar te maken.
En het Plantenrijk kwam langzaam uit zijn diep verdriet van niet gezien worden, en ging open.
En de zon ging naar het stenenrijk. Jullie zijn, altijd, met al je wijsheid, kracht en stabiliteit. Ik kan je voelen, de kracht van de dd stenen en kristallen. De kristal in de aarde kon weer opgeladen worden en ging aanstaan. Nam haar plek in in de aarde zodat de aarde de diepe steun van het kristal weer in zich op kon nemen en de bedding voelen die er altijd is.
Toen kon de zon naar het Dierenrijk. En het Dierenrijk lijnde zich zelf meteen uit met het Plantenrijk. Elk dier hoe groot of hoe klein het is. Maakt de ecocirkel compleet. Het is zo ingenieus. En ook hier kwamen de tranen. 1 voor 1 kon elk ras zijn plek innemen.
De zon zocht verder zijn weg naar de stammen. Zoveel liefde ontroering verdriet. Jullie hebben als enige alle kennis bewaard en begrepen. Zoveel pijn..om alles wat er is gebeurd. Het verstoten van jullie heilige grond, het niet snappen. Het echt niet snappen.
Jullie zijn groots. Zo groots. Jullie bleven staan en bleven het woord doorgeven terwijl iedereen om jullie heen het vergat.
De zon zocht zijn sisters op. De sterren. Er was alleen ontroering en kracht. We deden
het samen. We waren er door alle constellaties en eeuwen heen. Standvastig de aarde hoedend. Zonder ons valt alles weg op aarde.
Lieve sisters dank jullie wel.
Ik ging als zon naar het gidsenrijk en sprak. Wat een ondankbare taak hebben jullie gehad. Jullie bleven de mensen gidsen maar ze konden jullie niet horen
Ze sloten zich af. Ook hier zat zo veel verdriet wat gezien mocht worden door de zon. En het opende in het gidsenrijk het licht weer door de kruin. En heel de bovenwereld kon open. De galactische lagen, het elohim. Het was prachtig , overweldigend en de zon genoot.
En als laatste kwam de zon bij het mensenrijk. De heling voor de mensen, de meest ondankbare taak van allemaal. Zo lang vol gehouden voordat er weer sprankjes mochten ontstaan, en mensen weer gingen zien en geloven. Zoveel verdriet mocht hier ook los.
En de mens kon alleen maar stamelen: ik wist dit niet. Ik wist dit niet.
Zo,n ongelooflijk krachtveld hadden we met deze prachtige groep aan het Noorden gecreëerd.
Het was ontroerend dat de aarde eindelijk alles kon zien en voelen wat ze in volheid is of kan zijn. De ring van rijken stond heel dicht om er heen in harmonie.
Eindelijk de harmonie waarvan ik weet dat ie er is maar die ik steeds niet kan voelen.
En eindelijk mochten de poorten hun plek innemen Zodat we als mens nederig weer info, kennis en wijsheid op kunnen halen.
Die we in kunnen zetten op ons pad.
Deze gaves zijn niet van de mens.
De grootmoeders hoeden over de gaves en kunnen je meer of minder verantwoordelijkheid geven. En het ook weer van je afnemen als je deze gavens misbruikt .
Nederigheid
Samenwerken
Je overgeven aan de grootsheid van de aarde.
Om te voelen
Te leren
En te gaan
Naar 1 aardebewustheid.
Zoveel liefde is voelbaar als alles mag zijn.
Wat een prachtige afsluiting van het weekend.
Aho
Zo intens dankbaar.